کرج - امید بانوان؛ تیلدا حسینی؛ به بهانه این روز تصمیم گرفتیم کمی از حال و احوال جوانی بگوییم. در این سمفونی کشدار و تکراری زندگی شاید زیباترین نقطه اوج موسیقی زندگی هر فردی دوران جوانی باشد. دورانی باشکوه و تکرارناپذیر، سالهای پر التهاب و لحظه‌های پر انرژی، ریتم تند و نفس‌گیر احساس، طوفان شناخت دردها و دغدغه‌ها، آسیب پذیرترین، حساس‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین دورانی که پر است از آزمایش و خطا، چالش طغیان و میل و رغبت‌ها، هاشوری از بی‌خیالی‌ها در متن اصلی قصه زندگی. دورانی که جوان کم‌کم بار سنگین امانت الهی را به دوش می‌گیرد و متعهدانه‌تر از قبل به خود و آرمانهای زندگی می‌نگرد و چه بسا در این نگرش درونی به بهترین تصمیم‌ها و منطقی‌ترین ایده‌آل‌ها دست یابد.

وقتی صحبت از جوانان و درک مشکلات و مسائل آنها می‌شود اغلب با این سؤال روبروییم: «جوانی کردن یا جوانی نکردن؛ مسئله اینست!‌« بسیاری از افراد که جوانی را به هر تقدیر سپری کرده‌اند و دیگر فرصتی برای بازگشت و تغییر ندارند هر گاه با هر نوع مسئله یا مشکلی روبرو می‌شوند، فوری همین نسخه از پیش تعیین شده را برای پاسخ به تمام انتقادات به کار می‌برند که: «ای بابا، ما که جوانی نکردیم!» و چقدر باعث تأسف است وقتی این نسخه آنقدر جهان شمول و عام شود که حتی در مورد مقولاتی که اصلا ربطی به جوانی و جوانی کردن نداشته باشد، به کار رود.

تعبیر جوانی کردن از دید هر فردی متفاوت است ولی معمولا افرادی که دوست دارند شانه از بار مسئولیتها و بویژه تعهدات اخلاقی خود نسبت به همسر و خانواده خالی کنند آن را به کار می‌برند. در حالی که جوانی کردن اصلا به معنای عیش و عشرت صرف نیست. دوران جوانی بسیار ارزشمندتر و باشکوه‌تر از این است که این گونه سطحی به آن نگریسته شود. در همه ادیان و جوامع نیز به تقدس و پاکی دوران جوانی زیاد اشاره شده است. به عنوان مثال در حدیثی از امام صادق (ع) نقل شده است که: تبلیغ خود را به نسل جوان معطوف دار، جوانان زودتر حق را می‌پذیرند و سریع‌تر به خیر و صلاح می‌گرایند. موررسی دبس نیز معتقد است: در سن 15 تا 17 سالگی جوانان، با ندای تقدس یا شجاعت به لرزه در می‌آیند و آرزو می‌کنند که جهان را از نو تشکیل دهند، بدی را نابود کنند و عدالت مطلق را حاکم کنند.

بنابراین دوران جوانی یا به تعبیر شعرا بهار عمر دورانی نیست که بتوان ساده از کنار آن گذشت چرا که عمر بهار کوتاه است و  فرصت رشد اندک. جوان در این دوران نیازهای عاطفی و معنوی بسیاری دارد که اگر به درستی پاسخ این نیازها را دریافت نکند، رشد فکری و بلوغ معنوی وی به سختی یا به کندی رخ می‌دهد و نتایج مخرب این عدم رشد و بلوغ را می‌توانیم به راحتی در تمام مراحل دیگر زندگی وی بیابیم؛ همانجا که در قبال همه مسئولیتها و تعهدات با لحن مظلوم‌نمایانه‌ای می‌گوید: «من که جوانی نکرده‌ام!»

اگر امروز همزمان با میلاد جوان بنی‌هاشم، الگوی عصمت، شجاعت و تقوی حضرت علی اکبر(ع) روز جوان را گرامی‌می‌داریم؛ برای اینست که باور کنیم جوانان این مرز و بوم از الگویی درس می‌گیرند که نه تنها جوان زیبایی به صورت و سیرت بود که زیبا نیز جوانی کرد. جوانی که درس جوانی کردن را در محضر پدر بزرگوارش آنقدر خوب فراگرفت که نقل است اگر زنده بود، چه بسا امامت به وی سپرده می‌شد، جوانی که گرچه جزو چهارده معصوم نبود ولی آنقدر پاک زیست و پاک ماند که به مقام والای عصمت رسید.

تهذیب نفس و عبادت در جوانی آنقدر سفارش شده است که پیامبر اکرم (ص) در مورد آن می‌فرماید: «برتری کسی که در جوانی خدا را عبادت می‌کند بر کسانی که در پیری به عبادت خدا روی می‌آورند بسان برتری پیامبران است بر سایر مردم.» لذا چه زیباست اگر قدر دوران جوانی را بدانیم و یاد بگیریم جوانی کردن همسنگ و معادل عیش و طرب نیست بلکه این دوران به تقدسی فطری مزین است که شایسته نیست آن را سهل‌انگارانه زایل کنیم و کشتی عمر را با هر هوسی به دست امواج نامتلاطمی بسپاریم که به هیچ ساحل امنی رهنمون نیست.