خانه‌داری، بهترین فرصت برای نویسندگان زن است
یک زن خانه‌دار در محیطی امن و امان زندگی می‌کند و مجبور نیست مانند زنان شاغل سرِ کار برود و مسئولیت خانه‌داری را نیز توامان به دوش بکشد. قطعا نویسنده‌ی شاغل برای نوشتن با مشکلات فراوانی روبرو خواهد بود.
کرج - امید بانوان: آنا نوشت؛ فریبا خادمی، نویسنده، شاعر و بازیگر تئاتر و سینما که پیشتر رمان «دایره است اینکه می‌بنیم» و مجموعه شعر «ترزا می‌گفت» را منتشر کرده، انتشار یک مجموعه داستان با نام «کارت‌پستال‌های سترون» و یک مجموعه شعر با نام «زن درختی» را انتظار می‌کشد.
وی با اشاره به این دو اثر اظهار داشت: «مجموعه داستان کارت‌پستال‌های سترون، روایت‌گر حال و هوای شخصی من در سال‌های آخر دهه هشتاد است؛ دوره ناامیدی که گویا بر خیلی‌های دیگر نیز تاثیر گذاشته بود. این فضا به حدی سنگین بود که علی‌رغم ویژگی‌های روحی من و باوری که به امید دارم، داستان‌های این مجموعه را نوشتم که در آنها شخصیت‌ها همگی دچار نوعی سترونی هستند و درگیر ناامیدی، دور خودشان می‌چرخند.»
خادمی درباره مجموعه شعر تازه‌اش نیز توضیح داد: «مجموعه «زن درختی» یک قهرمان زن دارد؛ زنی که زنانی را روایت می‌کند که دچار آسیب شده و قربانی خیانت بوده‌اند. به عبارت دیگر سروده‌های این مجموعه که در امتداد با یک‌دیگر یک منظومه می‌سازند، روانشانسی شاعرانه زنانِ خیانت‌دیده است.»
نویسنده رمان «سنجاقک‌های رستم آباد» در پاسخ به این سوال که با توجه به آنچه طی سال‌های اخیر در حیطه فعالیت‌های ادبی زنان ثبت و نشر شده، شرایط کار را برای زنان نویسنده و شاعر چطور می‌بیند، گفت: «نوشتن از جان برمی‌آید و اگر بخواهیم به این جان برسیم، سال‌ها به صبر و درک نیاز است تا پوسته بیرونی سرباز کند و آثار ارزشمندی نمود و ظهور پیدا کنند.»
وی در ارجاع به تعبیر زنانه‌نویسگی و تاثیر زندگی زنانه در آثار نویسندگان زن افزود: «به نظر من خانه‌داری می‌تواند حتی نتایجی شگفت‌انگیز در عرصه نویسندگی داشته باشد، زیرا یک زن خانه‌دار در محیطی امن و امان زندگی می‌کند و مجبور نیست مانند زنان شاغل سرِ کار برود و مسئولیت خانه‌داری را نیز توامان به دوش بکشد! در چنین شرایطی قطعا نویسنده‌ای که زمان و انرژی خود را این‌گونه مصرف می‌کند، برای نوشتن با مشکلات فراوانی روبرو خواهد بود.»
خادمی درباره حضور کم‌رنگ زنان در عرصه نوشتن طی دهه‌های قبل‌تر اظهار داشت: «به نظر من مشکل سالیان سالِ زنان این بود که نمی‌توانستند خود را بیان کنند؛ یعنی بلند نبودند. نویسندگی هم شیوه‌ای برای بیان کردن است؛ وگرنه آرامش و امنیت می‌توانست به خلق آثار قابل توجه فراوانی ختم شود.»
نویسنده مجموعه داستان «هذیان عقربه‌ها» ضمن بیان این مطلب که تمام گرایش‌های هنری از معماری گرفته تا بازیگری و نویسندگی، همگی در بستری آرام شکوفا می‌شوند، خاطر نشان کرد: «هر هنرمندی وقتی می‌تواند با تمام وجود به خلق اثر هنری بپردازد که غم نان نداشته باشد. و این وظیفه حکومت‌هاست که این آسودگی و فراغ خاطر را برای هنرمندان جامعه‌خود فراهم آورد.»
وی با تعمیم ضرورت حمایت‌های اجتماعی به حمایت‌های خانوادگی، ادامه داد: «حتی خانواده‌ها باید برای اعضای نویسنده خود سوبسید‌هایی قایل شوند و آنها را درک کنند. مثل مادر من که برخوردی متفاوت با من داشت و در حال حاضر این همسرم این نقشر را بازی می‌کند؛ آنچنانکه در ساعت‌های نوشتن و یا سرودن، آرامش و فضای مورد نیاز من را فراهم می‌آورند.»
خادمی درباره جایگاه فعلی نویسندگان زن، با بیان این مطلب که زنان نویسنده به اعتماد به نفس رسیده و توانسته‌اند شرایط را مدیریت کنند، اظهار داشت: «بعد از اینکه اثر خلق شد، مرد یا زن بودن نویسنده‌اش چندان تعیین‌کننده نیست. مثلا در مجموعه شعر «ترزا می‌گفت» راوی اصلی شعرهای من، یک پسر شیزوفرنی است و در همین رمان «کارت‌پستال‌های سترون» نیز شخصیت‌های مرد متعددی دارم.»
انتهای پیام/
کدخبر: 249
