از دو که حرف می‌زنم، از چه حرف می‌زنم
«از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم» دربردارنده یادداشت‌های هوراکی موراکامی، نویسنده نامدار ژاپنی درباره دویدن، ورزش مورد علاقه و الهام بخشش است.
کتاب خوب- امیدبانوان؛ موراکامی عاشق دویدن است. او بارها در مسابقات دو شرکت کرده و رکورد خود را نیز دارد. او همچنین عاشق موسیقی جاز و گربه‌ها است.
او درباره انگیزه‌اش از نوشتن این کتاب، در مقدمه می‌گوید:
«ده سال از روزی می‌گذرد که ایدهٔ نوشتن کتابی در مورد دویدن برای بار نخست به ذهنم خطور کرد. سال‌ها پشت‌سر هم می‌آمدند و می‌رفتند و من همین‌طور افکار و طرح‌های گوناگون را یکی پس از دیگری در ذهن مرور می‌کردم بی‌آن‌که یک‌بار هم شده بنشینم و آن‌ها را بنویسم. دویدن موضوعی روشن و مشخص نیست که بتوان راحت از آن نوشت و از آن‌جا که نمی‌دانستم دقیقاً از چه می‌خواهم بگویم، کار برایم سخت شده بود.
با این‌همه، لحظه‌ای فرا رسید که تصمیم گرفتم افکار و احساسات خود را در این مورد صادقانه بر زبان آورم و در این راه نیز جز سبک و روش خودم بر چیزی دیگر تکیه نکنم. تنها راه پیش بردن نوشته‌ام را در همین دیدم و بدین‌ترتیب در تابستان سال ۲۰۰۵ اندک‌اندک شروع به نوشتن کردم و در پاییز ۲۰۰۶ آن را به پایان رساندم.»
بیشتر بخش‌های کتاب، نوشتارهای موراکامی در فاصله سال های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ درباره دویدن است و درواقع نوعی خاطره‌نویسی محسوب می‌شود: «این کتاب در برگیرندهٔ نکاتی است که می‌توان از آن‌ها تحت عنوان درس‌های زندگی یاد کرد، هر چند خود من هیچ‌یک از آن‌ها را فی‌نفسه فلسفه نمی‌نامم. درس‌ها و آموزه‌هایی شخصی هستند، شاید نه‌چندان دندان‌گیر، که از طریق واداشتن بدن به حرکت فرا گرفته‌ام و به‌واسطهٔ آن‌ها کشف کرده‌ام که رنج کشیدن اختیاری است. شاید این درس‌ها به‌کار شما نیاید. دلیلش ساده است. کسی که در این صفحات به تصویر کشیده شده، من هستم؛ آدمی با خصوصیات شخصی من»
کدخبر: 6747
