سازمان ملل سهمیه غذایی افغانستان را کاهش میدهد
امیدبانوان؛ برنامه جهانی غذای سازمان ملل اعلام کرد با پایان یافتن منابع مالی خود، سهیمه غذایی مردم افغانستان را به دو میلیون نفر کاهش میدهد، تقریباً ۲۰ درصد از افرادی که برنامه جهانی غذا به آنها کمک میکند، زنان سرپرست خانوار هستند که با محدودیتهای اجتماعی و بحران اقتصادی ناامیدتر میشوند.
بینالملل. امیدبانوان؛ ایرنا نوشت؛ مدیر آژانس برنامه جهانی غذا (WFP) در افغانستان مجبور شده است به دلیل محدود شدن منابع مالی، سهیمه غذایی را به ۲ میلیون افغان کاهش دهد و در مورد زمستان «فاجعه بار» هشدار میدهد که بودجه یا مواد غذایی برای بخشهای دورافتاده تمام خواهد شد.
کاهش سهمیهها در میان نگرانی فزاینده در مورد کاهش کمکها به افغانستان صورت میگیرد، جایی که برنامه واکنش بشردوستانه سازمان ملل تنها حدود یکچهارم تأمین مالی میشود.
انتظار میرود که بودجه برنامه جهانی غذا برای کمکهای غذایی و نقدی تا پایان ماه اکتبر (آبانماه) تمام شود و آژانس مجبور شده است کمکهای خود را در طول سال به ۱۰ میلیون افغان کاهش دهد.
ارسال غذا به مناطقی که در زمستان دسترسی به آن قطع میشود نیز محدود شده است. مدیر این آژانس گفت: اگر بودجه لازم تأمین نشود، ۹۰ درصد از مناطق دورافتاده بدون غذا باقی میمانند و حتی در مکانهای قابلدسترس نیز مردم در طول زمستان سخت هیچ غذایی دریافت نخواهند کرد.
«هسیائو وی لی»، مدیر کشوری برنامه جهانی غذا در افغانستان به رویترز گفت: این فاجعهای است که ما باید از آن جلوگیری کنیم. حدود سهچهارم مردم افغانستان به کمکهای بشردوستانه نیاز دارند، کمکهای توسعهای که سالها ستون فقرات مالی دولت افغانستان را تشکیل میداد، قطع شده و حکومت فعلی در معرض تحریم قرار گرفته و داراییهای بانک مرکزی افغانستان در خارج از این کشور مسدود شده است.
محدودیتهای طالبان بر زنان، از جمله جلوگیری از کار بیشتر کارکنان زن بشردوستانه افغان، مانعی در برابر رسمیت شناختن آن است و کمکها را نیز به تعویق انداخته است، بسیاری از نهادهای کمکرسان توجه خود را به سایر بحرانهای بشردوستانه معطوف کردهاند.
لی درباره کمککنندگان گفت: کاری که من در تعامل با آنها انجام میدهم این است که به آنها یادآوری کنم که در پایان روز، ما باید بر کسانی تمرکز کنیم که بیشترین نیاز را دارند. هزینه بی عملی امروز، در نهایت به آسیبپذیرترین و فقیرترین بخش جامعه یعنی مادران و کودکان میرسد.
تقریباً ۲۰ درصد از افرادی که برنامه جهانی غذا به آنها کمک میکند، زنان سرپرست خانوار هستند که به گفته لی، هر روز ناامیدتر میشوند؛ زیرا محدودیتها بر زنان و بحران اقتصادی به این معنی است که راههای کمتری برای کسب درآمد دارند.
لی گفت: برنامه جهانی غذا، آخرین راه نجات برای کسانی است که گزینههای دیگری ندارند. نهتنها برای خودم، بلکه برای تیم ما بسیار دشوار است که به مادران توضیح دهیم که نمیتوانیم به آنها کمک کنیم، اکنون سه میلیون نفر از این برنامه کمک غذایی دریافت میکنند، اما پس از اکتبر، ممکن است چیزی دریافت نکنند.
لی اظهار داشت: برنامه جهانی غذا، برای ارائه کمکهای غذایی و اجرای پروژههای برنامهریزیشده تا مارس (فروردین 1403) به یک میلیارد دلار بودجه نیاز دارد.
«بارای بابا کریم»، ساکن کابل، ۴۵ساله، میگوید: پول نقدی که او امسال دو بار از برنامه جهانی غذا به دست آورده است، مکملی حیاتی برای درآمد کمتر از ۲ دلار در روز او بوده که در یک بازار با یک چرخدستی کار میکرد.
او که پدر پنج فرزند است، گفت: حالا که کمکها به پایان رسیده است، خیلی نگران هستم که بعداً چه اتفاقی خواهد افتاد. شبها بیدار میمانم و نگران آینده فرزندانم هستم.