یادداشت- امیدبانوان؛ مهدی سودآوری- روانشناس و مدرس دانشگاه، در یادداشتی در روزنامه خراسان نوشت: در ساعت‌های گذشته، برای همه ما بارها پیش آمد که گوشی‌مان را بررسی کردیم تا ببینیم اینترنت وصل شده یا نه؟ بعضی‌هایمان هر یک‌ربع، بعضی‌ها هر نیم‌ساعت و بعضی‌ها هم یک ساعت یا چند ساعت. روانشناسی چاره‌ناپذیری به معنای تأثیرهای روانشناختی است که یک حادثه غیر قابل کنترل بر انسان می‌گذارد. بسیاری از حوادث در اطراف ما کاملاً خارج از کنترل و اراده ماست؛ از تولد و مرگ گرفته تا حوادث اجتماعی، سیاسی یا حتی یک آزمون یا کنفرانس اجباری در دوران تحصیل. تاثیرات این نوع حوادث طیف وسیعی را در برمی‌گیرد. قطع حدود یک یا دو روزه اینترنت هم از این قاعده مستثنا نیست و این فرصت را در اختیار ما قرار داد تا در فعالیت‌های روزمره‌مان در صورت نیاز بازنگری کنیم.

مشخص‌شدن اولویت‌های واقعی در همین چند ساعت

تقریباً بیشتر ما در طول روز ساعت‌ها از شبکه‌های اجتماعی، بازی‌های آنلاین و ... استفاده می‌کردیم. فعالیت‌هایی که به صورت کاملاً روزمره و بخشی نرمال از زندگی افراد شده بود اما قطع سراسری اینترنت باعث یک وقفه در این سبک زندگی شد. در این چند ساعت یا روز اخیر اولویت‌های واقعی از آن چه فکر می‌کردیم مهم است، تمیز یافت. حتی درباره ارتباطات شخصی و صحبت‌های مجازی بین فردی، کاملاً برای همه مشخص شد که ارتباط با چه افرادی واقعا مهم است. از خود بپرسید که اگر در این چند روز، چند ساعت یا چند دقیقه اینترنت داشتید، واقعاً با آن چه می‌کردید؟

دو رویکرد رایج بعد از وصل‌شدن مجدد اینترنت

از سوی دیگر قطع اینترنت برای بخشی از مردم باعث توفیق اجباری شد. بیشتر کتاب خواندند، به فکر استفاده بهتر از زمان افتادند، وقت‌شان را با علایق دیگرشان پر کردند و ... بسیاری از نوجوانان از بازی‌های آنلاین محروم شدند که حالا با وصل مجدد اینترنت می‌توانند مدیریت بهتری برای زمان خود داشته باشند. این چند ساعت به افرادی که به استفاده از فضای‌ مجازی یا بازی‌های آنلاین اعتیاد داشتند، بسیار سخت گذشت. حال دو رویکرد بعد از وصل مجدد اینترنت قابل پیش‌بینی است: یا بیش از گذشته به سراغ اینترنت می‌روند تا به اصطلاح این چند روز یا چند ساعت را جبران کنند  یا با تجربه‌ای که به اجبار پیش آمد به سمت مدیریت بهتر و وابستگی نداشتن می‌روند.

حواسمان به روش‌های جایگزین باشد

همیشه شنیده بودیم که همه تخم‌‌مرغ‌های خود را در یک سبد نگذارید، اما معمولاً درباره خدمات زیربنایی مانند آب، برق و اینترنت این توصیه جدی گرفته نمی‌شود. تجربه هفته گذشته نشان داد که بهتر است برای فعالیت‌های خود روش جایگزین هم در نظر بگیریم. گویا بدون اینترنت، گوشی‌های گرانقیمت هوشمندمان به هیچ دردی نمی‌خورند یا برای ارتباط‌های مهم خود وقت‌های واقعی هم قائل شویم یا منابعی غیر از موتورهای جستجوی رایج برای اطلاعات پیدا کنیم. مهارت‌های واقعی مطالعه، یادگیری و تحقیق را یاد بگیریم که در دنیای دیجیتال، انگار دست خوش هرج‌ومرج شده است.

قدردان داشته‌های ارزشمندمان باشیم

در پایان می‌خواهم از این فرصت استفاده کنم و بگویم که اجازه ندهیم صرفاً ارزش چیزها در نبود آنها مشخص شود. بسیاری از چیزهای ارزشمند بعد از قطع‌شدن، دوباره باز نخواهند گشت که از دوباره یافتن آنها احساس خوشحالی کنیم مانند: عمر، جوانی، دوستی و ...

از همه مهم‌تر کسانی که دوستشان داریم، قاعدتاً بعد از مرگ دوباره پیش ما بازنخواهند گشت. پس قبل  از آن که آنها را از دست بدهیم، قدرشان را بدانیم.