کتاب خوب- امیدبانوان؛ این کتاب چکیدهٔ اطلاعات ارزشمند، دانش و روش‌های عملی است که طی سالیان متمادی به آن دست یافته‌ که زندگی بسیاری ازجمله خودش را متحول کرده است. با مطالعهٔ این کتاب، چشمتان به روی واقعیت تجربیات احساسی باز می‌شود و برای مدیریت آن‌ها با روش‌های مشخصی آشنا می‌شوید.

وقتی تاحدودی عملکرد ذهن را بشناسیم و راهبردهای مفیدی برای سروسامان دادن احساساتمان در دست داشته باشیم، نه‌فقط انعطاف‌پذیرتر می‌شویم، بلکه می‌بالیم و به مرور زمان رشد می‌کنیم.

اسمیت این کتاب را به‌منظور کاویدن دوران کودکی شما ننوشته‌ و قصد ندارد علل و چگونگی گرفتارشدن شما در این رنج و کشمکش را بررسی کند. در این مورد، کتاب‌های بسیار خوبی نوشته شده است؛ اما هنگام درمان، اول باید اطمینان حاصل کنیم که فرد ابزارهای مناسبی برای بهبودپذیری مجدد در دست دارد و قدرت تاب‌آوری او آن‌قدر هست که بتواند احساسات دردناک را تحمل کند، سپس توقع داشته باشیم که فرد روی آسیب‌های گذشته‌اش کار کند.

همان‌گونه که خواندن کتاب‌هایی دربارهٔ ارتقای سطح سلامت جسمی را نمی‌توان جایگزین دارو کرد، مطالعهٔ این کتاب هم به‌منزلهٔ درمان نیست. کتاب حاضر درواقع جعبه‌ابزاری انباشته از ابزار مختلف برای موقعیت‌های گوناگون است. نیازی نیست هم‌زمان به طرز استفاده از همهٔ آن‌ها مسلط شوید، پس به خودتان فشار نیاورید. بخشی را انتخاب کنید که مناسب چالش‌های حال حاضر زندگی‌تان باشد و وقت خود را صرف به‌کاربستن تدابیر مربوط به آن کنید. برای رسیدن هر مهارت به مرحلهٔ اثربخشی زمان لازم است؛ پیش از کنارگذاشتن هر ابزار خوب آن را تکرار و تمرین کنید. اکثر ابزارهای این کتاب در جلسات درمانی آموزش داده می‌شوند، ولی مهارت‌های درمانی و تخصصی نیستند. این‌ها مهارت‌های زندگی هستند، ابزارهایی که به تک‌تک ما کمک می‌کنند تا در دل بحران‌ها مسیر درست را بیابیم.

خواندن کتاب چرا تا به حال کسی این‌ها را به من نگفته بود؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 برای خواندن این کتاب نیازی نیست حتماً دچار معضلات روحی و روانی باشید؛ حتی اگر از درحال‌حاضر هیچ رنج و ناراحتی ندارید، خیلی خوب است که این کتاب را بخوانید و سلامت روان و انعطاف‌پذیری خود در برابر مسائل را تقویت کنید. 

درباره جولی اسمیت

دکتر جولی اسمیت، با بیش از ده سال سابقه در حوزهٔ روان‌شناسی بالینی، اولین متخصصی بود که برای آگاهی‌دادن به مردم دربارهٔ روان‌درمانی از تیک‌تاک استفاده کرد. جولی، بعد از راه‌اندازی مطب خصوصی‌اش، کانال تیک‌تاک خود را به راه انداخت تا آموزش‌های باکیفیت در حوزهٔ سلامت روان را در دسترس همگان قرار دهد. در طول دورهٔ همه‌گیری کرونا، کاربران بسیاری با ویدیوهای خودیاری کم‌حجمی که او به اشتراک می‌گذاشت ارتباط برقرار کردند و توصیه‌هایش را به‌کار بستند و همین امر سبب افزایش نجومی تعداد دنبال‌کنندگان او تا مرز سه‌میلیون نفر شد. این ویدیوها در بسترهای مجازی گوناگون بیش از نیم‌میلیارد بازدید داشت و تیک‌تاک او را در فهرست صد تولیدکنندهٔ برتر خود قرار داد.

جولی علاوه‌بر حضور در دو برنامهٔ تلویزیونی از شبکهٔ بی‌بی‌سی، در سی‌بی‌بی‌سی، گودمورنینگ بریتن، بی‌بی‌سی برکفست و سی‌اِن‌اِن اینترنشنال نیز حضور یافته است. او روان‌شناس برنامهٔ ترفندهای زندگی است که از کانال یک رادیو بی‌بی‌سی پخش می‌شود، و مهمان ویژهٔ برنامه‌ها و شبکه‌های مختلفی ازجمله ویمنز هلث، بازفید، تلگراف، تایمز، میل آن ساندی، گلامر و سی‌ان‌ان بوده است. جولی به همراه همسر و سه فرزندش در همپشر انگلستان زندگی می‌کند.

دکتر جولی اسمیت، لیسانس (افتخاری)، دکتری روان‌شناسی بالینی، روان‌شناس‌حرفه‌ای و عضو انجمن روان‌شناسی بریتانیا و شورای حرفه‌ای سلامت و مراقبت است.

بخشی از کتاب چرا تا به حال کسی این‌ها را به من نگفته بود؟

«جیم کری در فیلم ماسک، محصول ۱۹۹۴، نقش کارمند بانکی به نام استنلی ایپکیس را ایفا می‌کند. او ماسک چوبی لوکی، خدای شرارت نورس، را می‌یابد. هرگاه آن را به‌صورتش می‌زند، ماسک تمام سر او را دربرمی‌گیرد و استنلی را می‌بلعد و در هر حرکت او تأثیر می‌گذارد. درواقع او خود ماسک می‌شود.

استنلی دنیا را از دریچهٔ ماسکی که درست جلوی صورتش قرار دارد می‌بیند. ماسک همهٔ راه‌ها جز دیدگاه خودش را مسدود می‌کند. هرگاه استنلی آن را از صورتش جدا می‌کند و از ماسک فاصله می‌گیرد، ماسک قدرت تأثیر در احساس و رفتار او را از دست می‌دهد. ماسک از بین نمی‌رود، اما فاصله چشم استنلی را باز می‌کند تا ببیند ماسک جزئی از شخصیت او نیست.

هنگام بدخلقی، افکار ما همهٔ توجه و انرژی ما را می‌گیرند. مغز پیام ناخوشی از بدن دریافت می‌کند و دلایل متعددی برای این حال طبق شواهد قبلی استنتاج می‌کند.

تا به خود بیایید، انبوهی از افکار منفی خودسرزنشگر مثل گلهٔ زنبور در سرتان وزوز می‌کند. اگر درگیر این افکار شویم و اجازه دهیم ما را در خود فروببرند، رفته‌رفته بدخلقی‌مان را بیشتر می‌کنند.

هیچ‌یک از کتاب‌های خودیاری، که مثبت‌اندیشی را توصیه می‌کنند، این واقعیت را در نظر نگرفته‌اند که کنترل ورود افکار مختلف به ذهن امکان‌پذیر نیست؛ اما نحوهٔ برخورد با این افکار را می‌توان مدیریت کرد.

یکی از مهم‌ترین مهارت‌ها برای مدیریت افکار و تأثیراتشان فاصله‌گرفتن از آن‌ها است.

حضور این افکار در ذهنتان باعث می‌شود این کار سخت به نظر برسد. اما خوب است بدانید انسان‌ها ابزاری قدرتمند برای فاصله‌گرفتن از افکارشان دارند. این ابزار فراشناخت نام دارد که معنایش فکرکردن دربارهٔ افکار خود است.

ما توانایی فکرکردن داریم، ضمن این‌که قابلیت فکرکردن درمورد آنچه که به آن می‌اندیشیم را هم داریم. فراشناخت فرایند عقب‌نشینی از افکار و رعایت فاصلهٔ کافی است تا افکار را به همان شکلی که هستند ببینیم. با این کار، آن‌ها بخشی از قدرتشان در برابر شما و احساس و رفتارتان را از دست می‌دهند. به‌جای این‌که تحت کنترل و هدایت افکارتان باشید، باید راه مناسبی برای پاسخ‌گویی به آن‌ها انتخاب کنید.

فراشناخت پیچیده به نظر می‌رسد، اما درواقع فرایندی ساده است شامل توجه به افکاری که به ذهنتان خطور می‌کنند و مشاهدهٔ تأثیرشان در احساستان. برای این کار چند دقیقه مکث کنید و ببینید ذهنتان کجا می‌رود.

شما می‌توانید مانند ماسک‌زدن استنلی به یک فکر بچسبید یا رهایش کنید و منتظر افکار بعدی باشید.

قدرت هر فکر به میزان باور شما به آن بستگی دارد؛ این‌که چقدر به صحت و معناداربودن آن اعتقاد دارید. مشاهدهٔ فرایندهای فکری به این شکل ماهیت آن‌ها را به شما نشان می‌دهد. افکار با واقعیت متفاوت‌اند. آن‌ها ترکیبی از نظرات، قضاوت‌ها، داستان‌ها، خاطرات، برداشت‌ها و احتمالات دربارهٔ آینده هستند؛ روش‌هایی که مغز برای درک دنیا پیش پایتان می‌گذارد. اما اطلاعات مغز محدود است. وظیفهٔ دیگر مغز این است که تا حد ممکن در زمان و انرژی شما صرفه‌جویی کند. درنتیجه میان‌بر می‌زند و همیشه در مسیر حدس و پیش‌بینی جلو می‌رود.

ذهن‌آگاهی ابزاری عالی است برای تمرین مشاهدهٔ افکار و تقویت ماهیچه‌های ذهن شما که در مقولهٔ فراشناخت دخیل‌اند؛ یعنی مشخص می‌کنند به کدام فکر توجه کنید و بدون چسبیدن به آن رهایش کنید و سپس، آگاهانه نقطهٔ تمرکز توجه‌تان را انتخاب کنید».