هر شب تو بر غریبی خود گریه می‌کنی مردم اگر چه سجده‌ی سلطانی‌ات کنند/ تو نو به نو برای خودت گریه می‌کنی در صحن کهنه گر چه چراغانی‌ات کنند/ وقتی خدا غریبی ما را نگاه کرد فرمود تا حسین خراسانی‌ات کنند