زیر ذره‌بین- امیدبانوان؛ اگرچه در تمام سال‌های گذشته تا کنون، جامعۀ زنان و بانوان شایستۀ کشور با تلاش و استمرار در زمینه‌های متعدد اجتماعی-فرهنگی سعی در اصلاحِ مواردی داشته‌اند که به طور ناخودآگاه و یا در بعضی موارد، خودآگاه به تبعیض و بی‌عدالتی درخصوص زنان جامعه منجر شده است که چندتن از کاندیداهای محترم با به کار بردنِ الفاظی با محوریتِ زنان، سعی در ایجادِ آشفته بازاری مجدد دارند که این مباحث که هریک از کاندیداها دربارۀ بانوان مطرح می‌کنند، سال‌های مدیدی است وجود دارد و هریک از این بزرگواران در مناصب متعدد کاریِ خود به غیر از ریاست جهوری نیز می‌توانستند جدا از تصاحبِ کرسیِ رئیس جمهوری به آن بپردازند و از دغدغه‌مندانِ این قشر از جامعه، خود را معرفی کنند.

این روزها برای تصاحبِ منصبِ رئیس جمهوری که فقط اجراکنندۀ قوانین در جامعه است و به تنهایی و تدوین و تنظیمِ لایحه‌هایی که قانون نشود، هیچ‌گونه ضمانت اجرایی را نیز در بر نخواهد داشت، موضوعِ زنان آنچنان در برنامه‌های روتین و تفکراتِ اصلیِ کاندیداها مطرح می‌شود که گوشِ جامعۀ بانوانِ کشور سال‌هاست از وعده‌های اینچنینی پر است و آنچه فراخور شرایط حاضر از هریک از کاندیداها انتظار می‌رود، نگرشِ جامع در مبحث بانوان است در زمانی که شش نفر از هفت رجل منتخب که نتوانند با کسب آراء برترِ مردمی، آقای رئیس جمهور خطاب شوند، باز هم سعی براین مهم داشته باشند تا در جایگاه خود، جدا از کرسیِ ریاست جمهوری، پیگیر مباحثی که در این خصوص اشاره کرده‌اند، باشند و تا حد قابل توجهی ضعف‌ها و نگرش‌های مبتنی بر بی‌عدالتی را در این زمینه کاهش دهند. فقط کافی است باور داشته باشند: صندلی مهم نیست، گفته‌ها باید عملی شود!