زیر ذره‌بین- امیدبانوان؛ در عبارات کلیشه‌ای و کلی‌گویی از واژۀ «توانمندسازیِ بانوان» عباراتی این‌چنینی خودنمایی می‌کند:

«توانمند سازی زنان را می‌توان از بسیاری جهات تعریف کرد، با این حال، هنگام صحبت در مورد توانمندسازی زنان، منظور از توانمندسازی پذیرفتن و گنجاندن افرادی (زنان) است که در خارج از فرایند تصمیم‌گیری قرار دارند. توانمندسازی زنان مهمترین نکته‌ای است که باید برای توسعه کلی یک جامعه سالم مورد توجه قرار گیرد. «این تأکید زیادی بر مشارکت در ساختارهای سیاسی و تصمیم‌گیری رسمی و در حوزه اقتصادی بر توانایی به دست آوردن درآمدی است که مشارکت در تصمیم‌گیری اقتصادی را امکان‌پذیر می‌سازد».

به بند ذیل دقت کنید:

«توانمندسازی فرایندی است که در افراد در طول زندگی خود، جامعه و در جوامع خود قدرت ایجاد می‌کند. اگر افراد بدون هیچ گونه محدودیت و محدودیتی مانند تحصیلات، حرفه و شیوه زندگی خود دسترسی داشته باشند، توانمند می‌شوند. احساس حق داشتن در تصمیم‌گیری خود، احساس قدرت را ایجاد می‌کند. توانمندسازی شامل اقدام برای بالا بردن وضعیت زنان از طریق آموزش، افزایش آگاهی، سواد، و آموزش و همچنین آموزش‌های مربوط به دفاع از خود می‌باشد. توانمندسازی زنان در واقع تجهیز و اجازه دادن به زنان برای تصمیم‌گیری تعیین‌کننده زندگی از طریق مشکلات مختلف جامعه است».

چنان‌چه در بندمذکور اشاره شد؛ توانمندسازی موجب قدرت می‌شود؛ واژه‌ای که در ظاهر، هیچ‌گونه تداخلی در روندِ امور اجتماعی در یکایک تفکرات غالب، ایجاد نمی‌کند اما اگر قرار باشد به حقیقت، یکایک بانوان شایسته و فعال جامعه به مسند قدرت تکیه بزنند، میان‌بُری برای عدم این احساس، حتماً در شماری از فرآیندهای اداری، گریبان‌گیرشان خواهد بود و آنان را تا حد زیادی در بند ملزومات دیگر خواهد کرد.

مستندِ این سخنان، ارجاع به پاراگرافِ مقابل است: برای سفارشِ یک کارت ویزیت معمولی برای بانوان شاغلِ مستقل، شمارۀ همراه بانوان از درجۀ اعتبار ساقط است و باید شمارۀ منزل را ارائه دهند.

نظر با شما؛ دیدگاهتان اگر متفاوت از برداشتِ ما در این حوزه است، برایمان به اشتراک بگذارید.