کرج - امید بانوان؛ تیلدا حسینی؛ سالهاست به عنوان یکی از مدافعان حقوق بانوان قلم زده‌ و فعالیت داشته‌ام. در همه این سالها من نیز مانند بسیاری از زنان فعال سرزمینم دنبال ردپایی از زنانی بوده‌ایم که گام‌های خود را محکم و مقتدرانه برداشته‌اند، گام‌های مؤثری در سرنوشت خویش که سرنوشت دیگران را نیز تحت تأثیر قرار داده باشد.

هر جا موفقیت چشمگیری در جمعی دیدم، ردپای ظریف حضور یک زن را در آن جمع شاهد بودم بدون اینکه نام وی یا حضور پررنگ او به طور ملموس حس شود. زنان سرزمین من به هر دلیل ترجیح می‌دهند در سایه باشند، قدرتمند، اسرارآمیز و شاید در رأس هرم قدرت، گرچه هیچ‌کس از این منظر به آنان نمی‌نگرد.

کافیست نگاهی به دفاتر نشریات و مجلات بیندازید تا باور کنید دستان ظریفی که این سطور را می‌نویسد، شانه‌هایی که هم‌پای مردان بار مناقشات و مشکلات اجتماعی را به دوش می‌کشد و حتی تفکری که به بسیاری از نشریات خط‌مشی و رنگ و جلا می‌دهد، زنانه است ولی کسی قادر به درک یا پذیرش این همه اقتدار نیست.

آری، اینجا نیز مثل همه کلوپهای اجتماعی و سیاسی ایران کلوپها مردانه است. هنوز هم همان تفکر قدیمی حاکم است که پشت درهای بسته اندیشه‌های مردانه ورق می‌خورد و نتیجه همه مذاکرات چند ساعته در چند خط ساده و سربسته در حکم دستور یا درخواست و یا سرفصل جدید کاری به زنان گزارش یا تحمیل می‌شود.

اینجا در ایران هنوز هم در بالاترین سطح جامعه جایی که فرهنگ و سیاست ورق می‌خورد زنان جنس دوم هستند و  این مردان هستند که خود را فرادست می‌بینند و به سرنوشت فرودستان حاکم! اگر زنی محتوای کتاب یا نشریه‌ای را به بهترین نحو ویرایش کند، آنگونه که خواننده از وجاهت کلمات و جادوی سخن در شگفت باشد، بسیار اندک هستند آنان که باور کنند در کنار قلم مردانه نویسنده، زنی حضور داشته که این قلم فاخر را فاخرتر کرده یا به کالبد بی‌جان کلمات روح تازه‌ای بخشیده آنگونه که خود نویسنده نیز نتواند این همه ظرافت اندیشه را باور کند.

اینجا در دفاتر نشریات زنان بیشتر از آنکه در تیررس نگاه تحسین‌آمیز مخاطبین باشند، در لابلای واژه‌ها، بین سطور، در حاشیه سرخ و سبز غلط‌گیری‌های نهایی صفحات گم شده‌اند و شاید در نبرد میان اندیشه و واژه با خود زمزمه می‌کنند که براستی کی، کجا و در کدامین دیار دوردست کلوپی تاسیس خواهد شد که سر در آن نوشته ‌شود: این کلوپ خاص شماست! نه زنانه است و نه مردانه!