کتاب خوب- امیدبانوان؛ لوئیز ال. هی نویسنده‌ کتاب شفای زندگی، اثرش را مانند هدیه‌ای می‌داند که آن را به تمام خوانندگانش تقدیم کرده است. کتاب شفای زندگی بر اساس فلسفه‌ شخصی زندگی لوئیز ال. هی نوشته شده است. او در این کتاب از تفکرات خودش می‌گوید: تفکراتی مانند اینکه این افکار انسان‌ها است که زندگی و آینده‌ی آن‌ها را می‌سازد، همه‌ی ما انسان‌ها در برابر تجربیاتی که داریم، مسئول هستیم، ما با به دست آوردن قدرت زندگی کردن در لحظه می‌توانیم از آن لذت ببریم و ...

کتاب شفای زندگی تمرینات مختلفی هم برای هر بخش دارد. با مطالعه و انجام تمرین‌های هر بخش، می‌توانیم تغییراتی که در زندگی‌مان پیش می‌آید را به وضوح ببینیم و زندگی پر از آرامشی را تجربه کنیم.

کتاب شفای زندگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

مطالعه‌ی کتاب شفای زندگی برای همه‌ی افرادی که دوست دارند زندگی‌شان را تغییر بدهند، جذاب و کاربردی است.

درباره‌ی لوئیز ال. هی

لوئیز ال. هی، نویسنده‌ی کتاب شفای زندگی و بسیاری آثار دیگر، زندگی پرفراز و نشیب و عجیبی داشت. او زاده ۸ اکتبر ۱۹۲۶ بود. در سن پنج سالگی توسط همسایه‌شان مورد تجاوز قرار گرفت. در پانزده سالگی باردار شد و در شانزده سالگی مدرسه را ترک کرد. مدتی شغل‌های کم درآمدی داشت و بعد به عنوان مدل مشغول به کار شد. این کار برای او بسیار پردرآمد و خوب بود. او با اندرو هی ازدواج کرد ولی مدتی بعد همسرش به او خیانت کرد و از هم جدا شدند. 

بعد از مطالعه‌ کتاب‌های فلورانس اسکاول شین، لوئیز ال. هی متوجه شد که می‌توان تحت هر شرایطی خوشبین بود و با استفاده از خوشبینی مشکلات مالی یا حتی جسمانی را درمان کرد. او آثار بسیاری در این زمینه دارد. لوئیز ال. هی در سن نود سالگی در سال ۲۰۱۷ درگذشت.

جملاتی از کتاب شفای زندگی

«برای هر تغییری ابتدا باید به این مسأله برسیم که الگوی ذهنی‌مان کاملاً اشتباه و یا احمقانه است. اگر این چنین فکر کنیم، الگوی ذهنی‌مان راحت‌تر تحت تاثیر قرار می‌گیرد و ما می‌توانیم مقاومت خوبی از خود در مقابل تغییر آن نشان دهیم. همین مقاومت نشان دادن می‌تواند اولین مرحله تغییر درون ما باشد، اگرچه چندان قابل لمس نیست.

به طور کلی صبر و تحمل نشان دادن از خود در برابر چیزی، نیز نوعی تغییر به حساب می‌آیند. زیرا ما یاد می‌گیریم که تا ادامه تغییرات کلی، شرایط را تحمل کنیم و منتظر نتایج آن می‌مانیم.

به عبارت ساده‌تر هنگامی که ما می‌خواهیم از اتاقی به اتاق دیگر برویم، ابتدا باید از جای خود برخیزیم، بدون اینکه تصمیم به انجام کاری بگیریم، اگرچه برخاستن ما کار خاصی نیست، اما شروعی برای حرکت و تغییر مکان است. آیا برخاستن ما تفاوتی با نشستن ما ندارد؟ آیا کسی می‌تواند همانطور در حال نشسته، به اتاق دیگر برود، ادعا کند که می‌خواهد حرکتی از خود نشان دهد؟

در واقع برخاستن گرچه کار بسیار ناچیزی است، اما می‌تواند شروعی برای تغییر و یا حرکت از جایی به جای دیگر باشد.»