کتاب خوب- امیدبانوان؛ در بخشی از کتاب آیین زندگی، می‌خوانیم: اگر زیر ۱۸ سال هستید، کم‌کم از شما انتظار خواهد رفت تا دو تصمیم اساسی در زندگی بگیرید؛ تصمیماتی که تمام زندگی‌تان را به صورت ریشه‌ای متحول خواهند کرد؛ تصمیماتی که تأثیرات غیرقابل تصوری بر خوشبختی، درآمد، سلامت و... شما خواهند داشت؛ تصمیماتی که هم ممکن است زندگی‌ساز باشند و هم نابودگر.

این دو تصمیم بزرگ کدامند؟

اول: چگونه امرار معاش خواهید کرد؟ می‌خواهید مزرعه‌دار، پستچی، شیمیست، نگهبان جنگل، تندنویس، دامپزشک، استاد یا ساندویچ فروش بشوید؟

دوم: چه کسی قرار است مادر یا پدر فرزندانتان باشد؟

هر دوی این تصمیمات غالباً همچون قمار هستند. هری امرسون می‌گوید: «هر پسری، به هنگام انتخاب حرفه، یک قمارباز است که باید نقد عمرش را روی آن بگذارد». چگونه می‌شود ریسک این قمار را کاهش داد؟ نخست سعی کنید شغلی را انتخاب کنید که به آن علاقه‌مند هستید. یکبار از دیوید ام. گودریچ، رئیس هیأت مدیره کارخانه تولید تایرگودریچ در مورد اینکه به نظر وی اساس موفقیت شغلی چیست سؤال کردم. وی پاسخ داد: «لذت بردن از شغل. اگر از شغلتان لذت ببرید، ساعت‌های متوالی می‌توانید کار کنید، بدون اینکه به نظرتان سختی و زحمت کار را داشته باشند؛ بلکه همچون بازی خواهد بود.»

ادیسون، مخترع برق می‌تواند مثال خوبی باشد. وی پسرک روزنامه‌فروشی بود که به مرحله ایجاد تحول در صنعت آمریکا رسید. وی غالباً در آزمایشگاه خود می‌خوابید و غذا می‌خورد و روزانه ۱۸ ساعت کار می‌کرد و همواره مدعی بود: «در عمرم یک روز هم کار نکرده‌ام، همه‌اش تفریح بود.» جای تعجب نیست که وی موفق شد!

شنیدم که چارلز شوآب هم قریب به این مضمون را در سخنانش به کار می‌برد: «انسان در هر چیزی که نسبت به آن اشتیاق نامحدود داشته باشد، موفق خواهد شد.»