زیر ذره‌بین- امیدبانوان؛ کافی است تعطیلاتی چندروزه در کشور اتفاق بیفتد؛ خواه اجباری باشد یا تعطیلات گاه‌شمار، هرج و مرجِ عدم کنترل افراد در سفرها و تردد جاده‌ای، به نحوی به طور مرتب بارگذاری می‌شود که تا پیک بعدی رخ ندهد و یکایک مسئولان ذی‌ربط در حوزه درمان، به شکواییه نپردازند؛ شیب نزولی در بیماری قابل رؤیت نمی‌شود.

اما آنچه به طور شفاف در حال مشاهده است، راه‌های اشتباهی است که در کنترل بیماری هرروزه و روتین وار در حال انجام است و هیچ‌گونه بازخوردی در این مجرا صورت نمی‌گیرد.

روزها و در ساعات پرتردد کارمندان، کافی است گذری به مترو و بی آر تی داشته باشیم، مسافرانی که نفس به نفس کنارهم در حال تبادل کرونا هستند و تنها دل‌مشغولیِ کارشناسان مسئول در این زمینه، خودروهای تک سرنشین و در تایم‌های 10شب به بعد در سطح شهر است که مبادا کرونا را با خود حمل و پخش کنند!

و این‌گونه است که در یک زاویه از این هندسیِ پرخطر، رعایت پروتکل‌ها آن‌گونه که باید اعمال نمی‌شود و به هشدار وزارت بهداشت برای خطری جدید به نام «لامبدا» ختم می‌شود. موتاسیونی جدید که در کرونا اتفاق افتاده و در سرایت‌پذیری و احتمالاً قدرت بیماری‌زایی ویروس اثرگذار است و اگرچه به گفتۀ مسئولان وزارت بهداشت، هنوز در ایران شناسایی نشده، اما تقریباً در اکتبر ۲۰۲۰ در آمریکای جنوبی دیده شده و از آن‌جایی که مسافرت‌های بین‌المللی وجود دارد، «اگر رعایت نکنیم»؛ ممکن است به زودی  آن را هم در ایران داشته باشیم و باز همین موضوع تکرار شود.

و عبارتِ «اگر رعایت نکنیم» در حالی این روزها به تکرار شنیده می‌شود که فرهنگ و برنامه مشخص در این مسیر نزدیک به دوسال است در کشور راه را اشتباه می‌پیماید و انتظار جدی از مسئولان ذی‌ربط در این حوزه است تا با برنامه‌ای جدای از مسیری که از اسفند98 تا کنون در حال پیاده‌سازی برای مقابله و کنترل بیماری است، راه را به مقصد سلامت برای افراد جامعه تغییر دهند که جدای از کادر درمان، تکرار این بیماری و آمار صعودیِ جان باختنگان در این مسیر، خستگی و تنش مضاعف در اجتماع حاضر به وجود آورده است.