کتاب خوب- امیدبانوان؛ این رمان که در دستۀ رمان‌های سمبلیک قرار می‌گیرد داستانی چند لایه با درونمایه سیاسی، فلسفی، اجتماعی و روانشناسی است.

مخاطب در این داستان وارد فضای بیمارستان روانی می‌شود و ابعاد مختلف زندگی فردی و اجتماعی و معضلاتی که بشریت با آن دست درگریبان است در قالب روایت‌های مختلف به چالش کشیده می‌شود.

شخصیت‌های اصلی این رمان با نام‌هایی قراردادی که هر کدام نمایانگر مفهوم خاصی است اسم‌گذاری شده‌اند و در این داستان خواننده با فراز و نشیب‌های زندگی فردی به نام مهندس همراه می‌شود.

این داستان در عین سادگی، با زبانی گویا و قابل فهم مخاطب را به تفکر در مورد مفاهیم عمیق زندگی وا می‌دارد.

در بخشی از رمان می‌خوانیم:

شب در دارالمجانین، زودتر از همیشه فرا ‌رسید. با خاموش شدن برق‌ها حتی کسانی که دلشان نمی‌خواست بخوابند مجبور بودند به رختخواب بروند. آن‌ها سربازانی تحت فرمان حاکمانشان بودند. حاکمانی که برای آن‌ها تعیین می‌کردند، چه چیز بخورند؟ چه چیز نخورند؟ کی بخوابند؟ کی بیدار شوند؟ چه چیز بپوشند؟ ساعت فراغت آن‌ها کی باشد؟ کجا تفریح کنند؟ و حتی به چه چیزهایی می‌توانند فکر کنند و اجازۀ فکر کردن به چه چیزهایی را ندارند؟ این را می‌شد از بوی کافوری که در غذاهای آن‌ها می‌ریختند متوجه شد.