کتاب خوب- امیدبانوان؛ مری ایبرشتات جستارنویس، داستان‌نویس و نویسندهٔ کتاب‌های متعددی در زمینهٔ مردم‌شناسی، تاریخ تفکر، فلسفه، فرهنگ عمومی، جامعه‌شناسی و الهیات است. نوشته‌های او در نشریاتی از قبیل تایم، وال‌استریت ژورنال و واشنگتن پست منتشر می‌شود. او بیش از هر چیز دربارهٔ فرهنگ و فلسفهٔ تمدن غربی، و آرمان‌ها و سرنوشت انسان پست‌مدرن پژوهش کرده است. ایبرشتات در سال ۲۰۱۴ سخنران مراسم فارغ التحصیلی دانشگاه سِتون هال بود که نشریهٔ یو.اس.ای تودِی آن را در کنار سخنرانی جان کِری در میان سخنرانی‌های برگزیدهٔ سال قرار داده است. 

این کتاب قصد دارد به این سوال پاسخ دهد که مسیر سکولار شدن غرب چکونه بود و از چه زمانی شروع شد.

خواندن کتاب چگونه غرب خدا را واقعاً از دست داد؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به جامعه‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب چگونه غرب خدا را واقعاً از دست داد؟

یا محض یک مصداق مهم‌تر از فروپاشی درونی خانواده، به آن بحران اقتصادی بنگرید که هم‌اکنون دولت‌های رفاه را در سراسر جهان توسعه‌یافته تهدید می‌کند، آن نمونه‌های تظاهرات که از سال ۲۰۰۸ از آتن تا مادرید، لندن، بارسلونا و بالعکس مکرراً تیتر اخبار شده‌اند. سال‌هاست که بازارهای مالیْ ملتهب از این ترس بوده‌اند که اقتصادهای یونان، ایتالیا، اسپانیا فرو بپاشند یا ناتوان از بازپرداخت بدهی‌های خود شوند و دیگر اعضای اتحادیهٔ اروپا را هم زمین بزنند. این اضطراب، دربارهٔ آنچه «سرایت» نامیده می‌شود، صرفاً مسئلهٔ حسابداری مالی نیست. اروپایی که تصاویرش روی کارت‌پستال‌ها می‌نشست اکنون پُر از آتش‌بازی‌ها، اوباش و ماسک‌های ضد گاز اشک‌آور شده است؛ و نرخ‌های بیکاری در برخی کشورها از ۲۵ درصد می‌گذرند. چرا؟

گرچه، حداقل هنوز، درست فهمیده نشده است، اما افول خانواده به یک بحران زیربنایی و چندوجهی دامن زد که اگر این بحران نبود، آتش زیر خاکستر بحران اقتصادی اروپا نیز شکل نمی‌گرفت. به علت کوچک‌شدن آماری خانواده در سراسر غرب، در اقتصادهای غربی کمتر می‌توان کارگر جوانی را یافت که حامی مسن‌ترها باشد؛ ارقام این جوانان مطمئناً بسیار کمتر از آن چیزی است که در مخیلهٔ رؤیاپردازان و سیاست‌مداران دولت‌های رفاه می‌گذشت. این حقیقت که این دولت‌های رفاه عملاً به شیادی به‌سبک پانزی تبدیل شده‌اند اکنون در صدر واقعیت‌های دشوار دنیای سیاست‌ورزی قرار دارد و به‌نوبهٔ خود ریشه‌اش به تغییر خانوادهٔ غربی بازمی‌گردد.