دخترانه. همسرانه. مادرانه. امیدبانوان؛ تخمین زده می‌شود که بین ۵ تا ۱۱ درصد از کودکان به ADHD مبتلا باشند، و بسیاری از آن‌ها دختر هستند. برخی کودکان با گذر زمان از آن عبور می‌کنند، اما بیش از سه‌چهارم افرادی که در کودکی ADHD داشتند، در بزرگسالی نیز با آن درگیر خواهند بود.

آمارها گمراه‌کننده‌اند

پسرها دست‌کم دو برابر بیشتر از دخترها با ADHD تشخیص داده می‌شوند، اما این لزوماً به این معنا نیست که پسرها بیشتر از دخترها به آن مبتلا هستند. برخی متخصصان معتقدند که علائم ADHD در دختران به‌راحتی قابل مشاهده نیست، به همین دلیل کمتر تشخیص داده می‌شود.

منابع محدود تحقیقاتی

در مورد ADHD در زنان نسبت به مردان، تحقیقات بسیار کمتری انجام شده است.در نتیجه، شناخت کمتری درباره نحوه  تأثیر آن بر زنان وجود دارد.

ADHD همیشه از کودکی شروع می‌شود، اما بسیاری از زنان تازه در بزرگسالی متوجه ابتلا به آن می‌شوند، یا حتی هیچ‌گاه تشخیص داده نمی‌شوند.

ADHD در دختران متفاوت ظاهر می‌شود

شایع‌ترین نوع ADHD در دختران، نوع بی‌توجه (inattentive) است.

سه نوع اصلی از ADHD وجود دارد: بی‌توجه، بیش‌فعال-تکانشی و ترکیبی. نوع بی‌توجه در دختران رایج‌تر است و معمولاً کمتر مورد توجه والدین و معلمان قرار می‌گیرد.

علائم رایج در نوع بی‌توجه

عدم تمرکز و مشکل در گوش دادن یا توجه

حواس‌پرتی، بی‌نظمی، فراموشکاری و گم‌کردن مکرر وسایل

ناتوانی در پیگیری کارها تا پایان

اشتباهاتی که بی‌دقت به نظر می‌رسند

تأثیر ADHD

همانند پسران، دختران مبتلا به ADHD نیز معمولاً در مدرسه با مشکلاتی مواجه هستند، اما به‌ندرت به دلیل رفتارهای پرخاشگرانه تنبیه می‌شوند. دختران مبتلا بیشتر به‌عنوان خیال‌پرداز شناخته می‌شوند.

آن‌ها همچنین ممکن است در ایجاد ارتباط اجتماعی با دیگران نیز دچار مشکل شوند. همکاری با پزشک برای بررسی احتمال وجود اختلالاتی مثل نارساخوانی (دیسلکسی) اهمیت زیادی دارد. وقتی این مشکلات شناسایی شوند، قابل درمان هستند.

در زنان بزرگسال، ADHD می‌تواند مدیریت شغل، امور مالی، کارهای خانه و مراقبت از فرزندان را دشوار کند.

فشار روانی

دختران مبتلا به ADHD بیشتر از پسران، خودشان را مقصر مشکلات می‌دانند.

این اختلال ممکن است در درک نشانه‌های اجتماعی اختلال ایجاد کند و باعث احساس ناامنی شود.

این مسئله می‌تواند منجر به افسردگی، اضطراب و اختلالات خوردن شود. دختران مبتلا به ADHD بیشتر از دیگران در معرض بی‌اشتهایی یا پرخوری عصبی قرار دارند.

بی‌توجهی نکنید

تشخیص، نخستین گام برای دریافت درمان مناسب است.

داروها و رفتاردرمانی می‌توانند در مدیریت ADHD مؤثر باشند. اگر نشانه‌هایی دیدید، با پزشک مشورت کنید.

معلمان معمولاً دختران را به اندازه پسران برای ارزیابی ADHD ارجاع نمی‌دهند. اگر معلمی فرزند شما را ارجاع داد، آن را جدی بگیرید. ADHD به خودی خود از بین نمی‌رود.

داروها و هورمون‌ها

علائم ADHD می‌توانند در طول زمان تغییر کنند، و هورمون‌ها هم می‌توانند روی آن اثر بگذارند.

تغییرات هورمونی مثل دوران قاعدگی، بارداری یا یائسگی می‌تواند تأثیر داروها را تغییر دهد یا مدیریت علائم را دشوارتر کند. اگر چنین تغییری حس کردید، با پزشک صحبت کنید تا داروهایتان تنظیم شود.

زندگی با ADHD

زندگی با ADHD می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، اما افراد (کودکان و بزرگسالان) می‌توانند یاد بگیرند با آن کنار بیایند.

اگرچه درمان قطعی ندارد، اما دریافت مراقبت‌های مناسب می‌تواند به افراد کمک کند تا به توانمندی‌های خود برسند و زندگی شاد و رضایت‌بخشی داشته باشند.