کرج - امید بانوان؛ روزنامه جام جم در گزارشی یه قلم نرگس خانعلی‌زاده با طرح این سوال که چطور می‌توانیم تعادلی بین هزینه‌های شروع یک زندگی مشترک با مبلغ وام صدمیلیون تومانی ازدواج برقرار کنیم؟ به تشریح جزئیات هزینه‌های ازدواج پرداخته است که بازنشر آن را با هم می‌خوانیم .

در مورد مخارج ازدواج و  وام ازدواج از ابتدای سال 99 افزایش پیدا کرد؛ حالا هرکدام از عروس و دامادها نفری 50میلیون و در مجموع صد میلیون تومان در اختیار دارند که می‌توانند برایش برنامه‌ریزی کنند که آن را چطور و برای کدام هزینه اول ازدواج خرج ‌کنند. اما درست زمانی که این اتفاق خوشایند برای زوج‌های جوان در ابتدای روزهای زندگی مشترک‌شان افتاد، تفاوت‌ قیمت کالاها و مخارج ضروری عروسی با ماه‌های گذشته و افزایش محسوس آنها، توی ذوق عروس و دامادها زد.

خب طبیعتا این افزایش قیمت کالاها و وسایل و مراسم لازم برای زندگی مشترک، فشار اقتصادی محسوسی را به جوان‌ها و خانواده‌هایشان وارد کرده‌ ‌است؛ فشاری که با افزایش مبلغ وام ازدواج کمی از شدت آن کاسته شد اما چطور می‌توانیم تعادلی بین هزینه‌های شروع یک زندگی مشترک با مبلغ وام ازدواج برقرار کنیم؟ درواقع پرسش این است که اگر وام هر دو نفر را روی هم در نظر بگیریم، با مجموع صدمیلیون تومان برای شروع زندگی مشترک، چه‌کارهایی می‌شود کرد؟

وقتی خبر افزایش وام ازدواج آمد، همه زوج‌های جوان که در آستانه آغاز یک زندگی مشترک بودند خوشحال شدند، اما بالارفتن ناگهانی قیمت‌ها و تفاوت‌های فاحش نرخ اجاره و خرید مسكن، نرخ لوازم خانگی و ملزومات برگزاری جشن برای آغاز یك زندگی مشترك نسبت به سال گذشته، اجازه نداد که از شیرینی افزایش وام ازدواج‌شان خیلی لذت ببرند؛ شاید چون انگار این افزایش مبلغ وام هم نتوانست مرهمی برای هزینه‌های ازدواج زوج‌های جوان باشد.

فارغ از نگاه تجمل‌گرایی، خیلی از جوان‌ها هستند که می‌خواهند با برگزاری یک جشن خودمانی، تهیه وسایل ضروری و مهیا کردن یک خانه جمع‌وجور اما باصفا، زندگی مشترک‌شان را شروع کنند؛ خواسته‌ای که واقعا انتظار زیادی نیست اما در این روزها با چالش‌های زیادی روبه‌رو شده‌است. موضوع مهم این است که چرا با این‌که ظاهر مبلغ وام ازدواج مشترک عروس و دامادها، مبلغ نسبتا خوبی است، اما این مقدار هم پاسخگوی خیلی از خواسته‌های معقول عروس و دامادها در ابتدای زندگی مشترک‌شان نیست؟ این‌طور که معلوم است، انگار وام ازدواج و مبلغ و مقدار آن در جای درستی ایستاده‌ است؛ چیزی که درست نیست، انبوهی از هزینه‌های غیرمعقول و غیرمنطقی پیش روی جوان‌ها است.

برای وسایل خانه

این‌که وسایل برقی خانه را ایرانی یا خارجی بخریم، کاملا به تصمیم دو طرف بستگی دارد که خب احتمالا بخش قابل‌توجهی از آن تصمیم از موجودی جیب‌شان نشات می‌گیرد؛ اما با توجه به قیمت بازار، به نظر می‌رسد کف هزینه خرید یک یخچال ایرانی دوقلو، هشت‌میلیون تومان است. حالا اگر ایرانی بودن یا نبودن و نوع و سایز یخچال را تغییر بدهیم، قیمتش می‌تواند تا چهارپنجم وام ازدواج یکی از زوجین هم افزایش پیدا کند.

حالا برای یک یخچال‌فریزر سایدبای‌ساید با بهترین مارک خارجی را که یک زوج دو سال پیش با قیمتی حدود 10میلیون تومان می‌توانستند بخرند، امروز باید چیزی حدود 40میلیون تومان هزینه کنند. سایر وسایل‌برقی آشپزخانه هم قیمت‌های متفاوتی دارند؛ ماشین‌لباسشویی از چهارمیلیون تا 10میلیون تومان، ماشین‌ظرفشویی از چهارمیلیون تا 12میلیون تومان، گاز از دومیلیون تا 18میلیون تومان، مایکروویو از دومیلیون تا 10میلیون تومان، پلوپز از 500هزار تومان تا سه‌میلیون تومان و چای‌ساز از 600هزار تومان تا دومیلیون و 500هزار تومان متغیر است.

ظروف‌ مورد نیاز آشپزخانه هم به دلیل تنوع و تعدد وسایل، دایره قیمتی بسیار گسترده‌ای دارند. حالا اگر از آشپزخانه و ملزومات خارج‌شویم، باید به این وسایل، قیمت سرویس‌های چوبی مبل و تختخواب را که معمولی‌ترین آنها حدود 10میلیون تومان خواهد شد، اضافه کنیم. با این حساب، خرید ابتدایی‌ترین وسایل مورد نیاز برای شروع زندگی مشترک یک زوج جوان، در حدی بسیار معمولی و متوسط، چیزی حدود 50 تا 60میلیون تومان، یعنی به اندازه ‌10 میلیون اضافه بر وام ازدواج‌ یکی از زوجین است.

برای جشن عروسی

هزینه برگزاری مراسم عروسی در یک تالار معقول در منطقه مرکزی شهر تهران، با 3 نوع غذا ( زرشک‌پلو با مرغ، باقالی‌پلو با گوشت و جوجه‌کباب) و بدون سلف سرویس، برای چهارصد نفر مهمان، چیزی حدود 50 میلیون تومان است؛ یعنی مبلغی به اندازه کل مقدار وام ازدواج یکی از زوجین. اینطور که به نظر می‌رسد وام آقای داماد باید کاملا صرف هزینه مراسم عروسی و تالار شود.

البته فراموش نکنید این مبلغ، بدون در نظر گرفتن هزینه‌های حاشیه‌ای مانند لباس عروس، دسته گل و ماشین عروس، آرایشگاه، عکاسی و آتلیه است که احتمالا در جریان هستید که هرکدام از اینها، خودشان به تنهایی به بخش زیادی از مبلغ وام ازدواج با این نرخ از قیمت‌ها نیاز دارند.

برای طلا

واقعیت این است که یکی از اصلی‌ترین خریدهای ازدواج، خرید حلقه عروس و داماد و سرویس طلا برای عروس‌خانم است اما تخمین هزینه این بخش کار سختی است؛ آن‌هم در شرایطی که قیمت هر گرم طلا دائما در حال تغییر است و روز به روز بیشتر می‌شود. از طرف دیگر، هر سرویس طلا می‌تواند با توجه به نوع سنگ، مدل و وزنش قیمت‌های متفاوتی داشته باشد؛ اما به هر حال اگر قیمت هر گرم طلا را 720 هزار تومان در نظر بگیریم، یک سرویس طلای 25 گرمی که تقریبا برای سرویس وزن معقولی است، چیزی حدود 18 میلیون تومان می‌شود که این مبلغ با کمی بالا و پایین وزن و اجرت، قیمتی متفاوت خواهد داشت. می‌ماند حلقه که یک رینگ ساده کمتر از 2 گرم وزن ندارد که آن هم می‌توانیم بین 2 تا 3 میلیون تومان در نظر بگیریم. یعنی هزینه یک سرویس طلا و حلقه در ساده‌ترین حالت، بیشتر از نصف وام ازدواج یکی از زوجین است.

برای خانه

اگر در وضعیتی معقول و معمولی (نه بسیار بالا و نه بسیار پایین)، یک خانه 50 متری در محله متوسط شهر تهران را برای شروع زندگی مشترک یک زوج جوان در نظر بگیریم، تقریبا باید حداقل قیمت را 30 میلیون تومان برای ودیعه و ماهی دو میلیون و 500 هزار تومان برای اجاره خانه در نظر بگیریم که رهن کامل این خانه، حدود 120 میلیون تومان، یعنی بیست میلیون بیشتر از مجموع وام ازدواج عروس و داماد خواهد بود.

حالا اگر اوضاع خیلی بهتر باشد و زوج جوان، به فکر خرید خانه باشند، برای خرید خانه‌ای با امکاناتی حداقلی (طبقه چهارم بدون آسانسور و سال ساخت تقریبا قدیمی) در همین منطقه، حداقل قیمت چیزی حدود 800 میلیون تومان است که یعنی یک هشتم مبلغ کل خانه را می‌توانند روی وام ازدواجشان که خرج جهیزیه و عروسی و طلا نشده است، حساب کنند.

خلاصه مخارج

همه‌مان می‌دانیم حساب و کتاب روی کاغذ با آن‌ چیزی که در عمل انجام می‌شود، تفاوت‌های محسوسی دارد؛ اما نشدنی نیست. حالا با همین اوصاف و با صرف‌نظر کردن از خیلی از موارد اصلی و فرعی، اگر خرید حداقلی‌ترین وسایل خانه را 60 میلیون تومان، هزینه جشن عروسی را 50 میلیون تومان، هزینه خرید طلا را 20 میلیون تومان و مبلغ ودیعه خانه اجاره‌ای را 30 میلیون تومان و بدون در نظر گرفتن همه خرج‌های حاشیه‌ای، عروس و داماد مجموعا به 160 میلیون تومان برای اساسی‌ترین نیازهایشان برای شروع زندگی مشترک نیاز دارند که با احتساب یکصد میلیون وام ازدواج، هنوز 60 میلیونی کم دارند.

طبیعتا روش عاقلانه این است که همه‌چیز را در حد معقول و منطقی پیش ببریم و اصل هدف ازدواج را با مسائل حاشیه‌ای فراموش نکنیم و از یاد نبریم، اما نمی‌شود منکر این موضوع شد که عروس و داماد و خانواده‌هایشان، در حین خرید و انجام مراسم ازدواج، با کالاها و قیمت‌هایی در بازار روبه‌رو می‌شوند که با مبلغ وام ازدواج دریافتی زوجین اصلا همخوانی و سنخیت ندارد و این موضوع با ویژگی‌های یک جامعه آرمانی فاصله دارد.

البته هم ما و هم شما می‌دانیم که عروس و دامادها از خیلی از خرج‌ها و هزینه‌ها نمی‌‌توانند بگذرند و مبلغ تخمینی‌مان، احتمالا فاصله مشهودتر و وسیع‌تری با وام ازدواج زوج‌های جوان دارد.