زیر ذره‌بین- امیدبانوان؛ در حالی آمار کرونایی در کشور، هر روزه روندِ افزایشی را نشان می‌دهد که به موازات همه‌گیریِ کووید19، جامعه، گسترشِ کودکانی را شاهد است که به دلایلِ متعددِ بدسرپرستی یا بی‌سرپرستی، معابر را راهی برای امرار معاش برگزیده‌اند و تمام دنیای کودکی را به امید فردایی نامشخص، به یغما می‌سپارند.

کودکانی که به گفتۀ اسدالله حیدری- مدیرکل بهزیستی البرز؛ حدود نیمی از این کودکان کار و خیابان البرزی، ترک تحصیل کرده‌اند که با توجه به آمار، ۱۶.۵۴ درصد از آن‌ها ایرانی هستند.

رقمی حدودِ 17درصد از فرزندانِ کشورمان در حالی به خیابان‌ها پناه آورده‌اند که همچنان عزم جزمی از سوی مرجع مشخص و نهاد مسئول در این زمینه برای استقرار کامل و حمایت از این قشر دیده نمی‌شود و جولان این گروه از اجتماعِ حاضر، بیش از پیش با توجه به اپیدمیِ انواع و اقسام بیماری‌ها، زنگ خطرِ بحران را به صدا درآورده است و در حالی بسیاری از کودکان کار در البرز نتوانسته‌اند در چتر حمایتی بهزیستی قرار بگیرند که به گفتۀ مریم صدیقی- معاون امور اجتماعی بهزیستی البرز، کودکانی که در این مرکز پذیرش می‌شوند، از خدمات ۲۴ ساعته برخوردار هستند و ظرفیت این مرکز هم محدود است و باید اثبات شود که این کودکان بدسرپرست و یا بی سرپرست هستند!

اگرچه شناسایی و اثباتِ این امر، تنها روندی چندماهه را می‌طلبد که سال‌هاست در گذرگاه‌ها و معابر البرزی حضور کودکان کار به وفور دیده می‌شود و روند نزولی در تعداد این گروه از جامعه در البرز، قابل مشاهده نیست.

با توجه به اوضاع بغرنج کرونایی و ترک تحصیل فرزندان البرزی در این مسیر و به گفتۀ معاون امور اجتماعی بهزیستی البرز که ماهِ گذشته، صراحتاً اعلام کرد: «برای ایجاد فضای مناسب برای ساماندهی این کودکان وارد مذاکراتی با شهرداری شده‌ایم تا بتوانیم فضای مناسب در این خصوص را فراهم کنیم»، باید منتظر بود و دید، آیا نهاد مسئول به صورت ضرب‌الاجلی در این قضیه، ورود خواهد کرد یا خیر!