کتاب خوب- امیدبانوان؛ وندی شرمن رئیس مذاکرات ۱+۵ ایران در تیم آمریکا بوده است؛ اسم او برای بسیاری از ایرانیان یا حداقل برای اهل سیاست نامی آشناست. او در کتاب بدون هراس خاطراتش را می‌گوید و از تجربیاتی می‌گوید که به او کمک کردند تا در مقام یک دیپلمات عالی‌رتبه کارنامه موفقی از خود به جا بگذارد. وندی شرمن مذاکره با ایران و برجام را بزرگ‌ترین دستاورد زندگی حرفه‌ای و سیاسی خودش می‌داند.

نکته جالب درمورد این کتاب این است که به اتفاقاتی تقسیم می‌شود که زندگی شخصی (از دوران کودکی) و زندگی سیاسی (دیپلماتیک) نویسنده را شامل می‌شود، ولی سیر کتاب از الگوی زمانی خطی پیروی نمی‌کند و مرتبا از یک حوزه و یک زمان به حوزه و زمان دیگری می‌رود. درحقیقت موضوعات مرتبط با ایران و مذاکرات هسته‌ای در تمام فصول، کمتر یا بیشتر هستند و در کنار هم تکمیل می‌شوند. در بین مسئولان سیاسی آمریکایی این یک رسم و امر طبیعی است که هرکس زندگینامه و خاطراتش را در قالب یک کتاب چاپ کند. این کار با هدف تایید درستی سیاست‌های آن کشور و از سوی دیگر جهت‌دهی به افکار عمومی با زاویه نگاه خاص آن فرد یا کشور انجام می‌شود. وندی شرمن در جایگاه معاون سیاسی وزارت خارجه دولت باراک اوباما در سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ و مسئول تیم مذاکره‌کننده آمریکا در مذاکرات ۱+۵ با ایران به اطلاعات مهم و محرمانه مذاکرات هسته‌ای دسترسی داشته است و خواندن کتاب بدون هراس ما را به گوشه‌هایی از رویدادهای پیدا و پنهان مذاکرات نزدیک‌تر می‌کند.

چرا باید کتاب بدون هراس را مطالعه کنیم؟

مهمترین نتیجه‌ای که ما با خواندن کتاب بدون هراس به دست می‌آورید، آگاه‌شدن از بعضی بخش‌های پنهان مذاکرات برجام است که وندی شرمن در لابه‌لای خاطراتش در این کتاب تعریف کرده است. نکته قابل توجه دیگر در رابطه با این کتاب این است که پرهیز از انتشار و اشاعه دیدگاه‌های خاص نویسنده، آقای دکتر علی باقری معاون سابق سیاست خارجی و امنیت بین‌الملل دبیرخانه شورای امنیت ملی و عضو ارشد تیم مذاکرات هسته‌ای، در قالب یک مقدمه موضوع مذاکرات را از ابتدا بصورت خلاصه و دقیق برای خوانندگان مرور کرده و نکاتی را در این خصوص متذکر شده است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

کتاب بدون هراس برای کسانی که اخبار برجام و مذاکرات را دنبال می‌کردند و یا به‌طور کلی به مسائل سیاسی علاقه دارند می‌تواند بسیار جذاب و خواندنی باشد.

درباره وندی روث شرمن

وندی روث شرمن در سال ۱۹۴۹ در مریلند متولد شده است. او یک استاد دانشگاه و دیپلمات آمریکایی است. شرمن در خانواده یهودی نیویورک بزرگ شد و به عنوان یکی از یهودیان طرفدار اسرائیل شناخته می‌شود. او با یک روزنامه‌نگار از مرکز تحقیقات پیو ازدواج کرد. شرمن در سال ۱۹۷۱ مدرک کارشناسی جامعه‌شناسی و مطالعات شهری خود را از دانشگاه بوستون اخذ و در ۱۹۷۶ کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی را از دانشگاه مریلند دریافت کرد.

او از آوریل ۲۰۲۱ به عنوان ۲۱امین قائم‌مقام وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا خدمت می‌کند. او قبل از این از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵، به عنوان معاون امور سیاسی وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا فعالیت کرده ‌است. وندی شرمن در زمان ریاست‌جمهوری بیل کلینتون رئیس هیئت مذاکره‌کننده هسته‌ای با کره‌ی شمالی بوده‌است.

با کناره‌گیری ویلیام برنز از قائم‌مقامی وزارت خارجه آمریکا، احتمال نامزدی وندی شرمن برای این سمت مطرح شده بود. نیویورک‌تایمز نوشت که جان کری، وزیر خارجه آمریکا، ترجیح می‌دهد وندیشرمن به این سمت برسد. اما باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا، آنتونی بلینکن را برای این سمت پیشنهاد داد. در ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۵ توماس شانون جانشین وی شد. در ۱۶ ژانویه ۲۰۲۱، رئیس جمهور جو بایدن رسماً شرمن را برای خدمت به عنوان قائم مقام وزیر خارجه ایالات متحده تحت ریاست آنتونی بلینکن اعلام کرد. در ۱۱ مارس ۲۰۲۱، نامزدی وی از جانب کمیته روابط خارجی سنا طرح شد. نامزدی شرمن در ۱۳ آوریل ۲۰۲۱ با ۵۶ رای موافق و ۴۲ رای مخالف در مجلس سنا به تصویب رسید. وی اولین زن در آمریکا است که در این سمت قرار می‌گیرد.

مدتی پس از پایان مذاکرات هسته‌ای ایران، وندی شرمن اعلام کرد که در ماه اکتبر وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا را ترک می‌کند، و برای تدریس راهی دانشگاه هاروارد می‌شود. ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۵ کاخ سفید رسماً اعلام کرد که توماس شانون دوم اکتبر جانشین وندی شرمن در پست معاون سیاسی وزارت خارجه خواهد شد.

بخشی از کتاب بدون هراس

درست در لحظه‌هایی که در آستانۀ توافق قرار داشتیم، خطر این وجود داشت که همه‌چیز از دست برود. با توجه به آنچه خارج از این جلسه ممکن بود رخ دهد و تمام زحماتی که ما کشیده بودیم، این حرکت او برای من دیوانه کننده بود.

من جواب دادم: عباس، کافیست. شما همیشه بیشتر می خواهید. ما اینجا هستیم، در حالی که از مهلت مقرر عبور کرده‌ایم و کنگره به‌زودی به تعطیلات می‌رود. من می‌شنیدم که دارم داد می‌زنم. در آن موقع ناراحتی من از تمایل ایرانی‌ها به بازی‌های تاکتیکی داشت زیاد می‌شد و برخلاف أراده‌ام، اشک در چشمانم در حال جمع شدن بود. این اولین باری نبود که چنین چیزی برای من پیش می‌آمد، اما این قطعاً نامناسب‌ترین زمان بود. من نفهمیدم که چه زمانی در درونم احساساتم به‌هم ریخت و در وضعیت گریه و خشم قرار گرفتم. زن‌ها خیلی زود در زندگی‌شان می‌آموزند که نباید عصبانی شوند و شاید غریزۀ بقای من برای پوشاندن خشمم یک چنین وضع ناخوشایندی را ایجاد ساخت. در هر صورت، کار دیگری از من برنمی‌آمد، جز آنکه اشک‌هایم را نادیده بگیرم و ادامه دهم. من به ایرانی‌ها کلافگی‌ام را توضیح دادم و اینکه چگونه تاکتیک‌های آن‌ها برنامه‌های زندگی‌ام را به‌هم ریخته است و گفتم: من دیگر نمی‌دانم چه کنم، اما مهمتر از همه، شما دارید تمام زحماتمان را به خطر می‌اندازید.